← "Is mé Oisín i ndiaidh na Féinne," ar seisean. 🔊
← "Ní hé mo bheith dall is measa liom," arsa Oisín, "ach mo bheith beo i ndiaidh Oscair agus Fhinn. 🔊✎
← Ansin shuigh Oisín i bhfianaise Phádraig agus na cléire gur inis sé a scéal ar Thír na nÓg agus ar Niamh Chinn Óir a mheall ón Fhiann é. Maidin cheo i ndiaidh Chath Ghabhra bhí fuílleach áir na Féinne ag seilg fá Loch Léin. 🔊
← "Ach, a Rí na Féinne, tháinig mé le grá do do mhac féin, Oisín meanmneach na dtréanlámh." 🔊
← Chuaigh Oisín é féin ina láthair ansin agus rug greim láimhe uirthi. 🔊✎
← "Do dhiúltú ní thabharfaidh mé uaim," arsa Oisín. 🔊✎
← Ansin chuaigh Oisín ar mhuin an eich bháin agus chuir Niamh Chinn Óir ar a bhéala. 🔊✎
← "A Oisín," arsa Fionn, "mo chumha thú ag imeacht uaim agus gan súil agam le do theacht ar ais go brách." 🔊✎
← B'iomaí lá aoibhinn a bhí ag Fionn agus Oisín i gceann na Féinne fá réim, ag imirt fichille is ag ól, ag éisteacht cheoil is ag bronnadh séad. 🔊✎
← Chuir Oisín comhrac thrí oíche is thrí lá ar Fhómhar Builleach, gur bhain sé an ceann de agus gur lig saor iníon Rí na mBeo. 🔊✎
← Fá dheireadh smaoinigh Oisín gur mhaith leis Fionn agus na Fianna a fheiceáil arís. 🔊✎
← D'fhág Oisín slán ag Niamh Chinn Óir, ag a dhís mhac agus ag a iníon. 🔊✎
← "A Phádraig, sin duit mo scéal," arsa Oisín. 🔊
← Thairg Pádraig ansin Oisín a choinneáil ar a theaghlach agus a thabhairt leis ar a thurais ar fud Éireann, óir bhí trua aige don tseanóir dhall agus ba mhaith leis seanchas an tseansaoil a fháil uaidh agus soiscéal Dé a theagasc dó i ndeireadh a aoise. 🔊✎
← Thoiligh Oisín dul leis mar gur shantaigh sé gach cearn agus gach baile ina mbíodh na Fianna a shiúl arís agus mar nach raibh lúth a choirp ná amharc a shúl aige le himeacht in aon áit leis féin, ná aon duine dá lucht aitheantais le fáil. 🔊✎
← "Tabhair mo chuid bia agus mo leaba i leataobh domh," arsa Oisín, "óir ní lucht comhaimsire domh na daoine anois." 🔊✎